Nauka To Lubię

Tomasz Rożek

Spora część mojego życia to tzw. seria fortunnych zdarzeń. Chciałem zostać lekarzem, a zostałem fizykiem. Pojechałem zwiedzać Wiedeń, a poznałem żonę. Chciałem robić doktorat i wyjechałem na prawie 4 lata do największego centrum naukowego w Europie. Chcieliśmy powiększyć rodzinę i urodziły się bliźniaki. W końcu wróciliśmy z emigracji, żebym mógł zostać naukowcem, a zostałem dziennikarzem. Nazywam się Tomasz Rożek. Z wykształcenia jestem fizykiem a z zawodu dziennikarzem naukowym. Kieruję działem naukowym w tygodniku Gość Niedzielny. Współpracuję lub współpracowałem z wieloma mediami m.in.: z redakcjami: Pytanie na Śniadanie, Teleexpress, Dzień Dobry TVN; Wiedzą i Życiem, magazynem National Geographic, Gazetą Wyborczą, Rzeczpospolitą, magazynem Focus. Byłem autorem oraz prowadzącym program Sonda2 w TVP2. Wspóltworzyłem programy radiowe: „Pytania z kosmosu” oraz Klub Trójki. Piszę nie tylko dla periodyków. Moja pierwsza książka „Nauka – po prostu. Wywiady z wybitnymi” (2011, Demart) została uznana za najlepszą książkę popularno-naukową sezonu 2010-2011. W 2012 roku napisałem „Nauka – to lubię. Od ziarnka piasku do gwiazd” (WAB). W 2014 roku ukazała się moja książka „Kosmos” (WAB). W 2015 roku ukazał się „Człowiek” (WAB). To dwie części pop-naukowej trylogii. W trzeciej części opiszę mikrokosmos. Prowadzę pop-naukowego vbloga Nauka. To lubię i facebookowy fanpage Nauka.To lubię. A od teraz także podcast. Jestem obecny w dyskusjach na Twiterze oraz Instagramie. Jestem szczęśliwym tatą bliźniaków Zuzi i Janka, oraz mężem Ani. Mieszkamy na Śląsku.

Kategorije: Science & Medicine

Poslušaj zadnjo epizodo:

Czy wiedziałeś, że dno Morza Bałtyckiego skrywa mroczną tajemnicę? Pod koniec lat 40 XX wieku w Bałtyku topiono wyprodukowane na potrzeby II wojny światowej niemieckie arsenały broni (bomby, miny, pociski, granaty). Te artefakty znajdują się tam do dziś… Broń chemiczna w postaci iperytu siarkowego, luizytu, tabunu i innych.. Eksperci z Zakładu Fizyki Morza Instytutu Oceanologii Polskiej Akademii Nauk szacują, że jest to około 6000 ton różnego rodzaju substancji na obszarze całego dna Bałtyku.